14 juli: Vanmorgen scheen een voorzichtig zonnetje. We zijn dus droog vertrokken van de camping in Bagnols sur Cèze. De weg naar de autoweg is een soort oude rijksweg, 2 baans, smal en aan weerszijden hele oude platanen. Het heeft wel wat. Het was 14 juli, een Franse feestdag, heel weinig vrachtverkeer op de weg. Op de tolweg wel veel vakantie verkeer rijdend naar het zuiden.

Er zijn al veel lavendelvelden gemaaid, maar hier en daar staan de mooie paarse bloemen nog in volle bloei. Ook de zonnebloemen bloeien nu overal, een maand geleden was er nog geen bloeiende zonnebloem te zien. Op veel plaatsen bloeit ook de blauwe regen weer, geeft ook een bijzonder beeld.

In de buurt van Macon zagen we een heleboel ooievaars in een weiland.

Bij Valence is het begonnen met regenen en sindsdien heeft het bijna onafgebroken geregend.

We zijn neergestreken in Chagny, een kleine camping aan de rand van het dorp, waar we wel vaker een tussenstop maken.

De camping was matig bezet en de regen kwam er nog steeds met bakken uit. De zwaluwen uit de buurt werden niet gehinderd door de regen, ze vlogen massaal rond om insecten te vangen, er liep zelfs een eekhoorntje rond.

Er waren meerdere fietskampeerders op de camping, sommigen met een tentje, sommigen in een trekkershut.

We kwamen 2 jongens tegen die er logeerden in hun tent, een Nederlander te voet op weg naar Rome, de ander, een Roemeen te voet op weg naar Santiago de Compostella. Ze hadden elkaar gisteren op deze camping ontmoet. Door de aanhoudende regen moeten de heren een paar rustdagen inlassen. Beiden dachten ergens in het najaar op hun bestemming aan te komen.

Donderdag 15 juli zijn we na bestudering van de weerradar richting Luxemburg gereden. Het eerdere plan was dat we naar Reims zouden rijden voor de laatste overnachting op weg naar huis. De regenzone die in Limburg, Belgie en Duitsland voor drama’s zorgde trok naar Reims. De eerste uren onderweg nog heel veel regen, maar na Nancy stopte de regen gelukkig. Onderweg zagen wij ook veel ondergelopen weilanden en akkers. Ergens in een weiland liep een kolonie ooievaars. We kwamen terecht in Pont-a-Mousson. De Jachthaven in deze plaats heeft goed verzorgde camperplaatsen, prima geschikt voor een overnachting. We hebben ons netjes gemeld en voor een nacht betaald. Toen we ons gingen installeren dook onmiddellijk de Duitse buurman op. Volgens hem moesten we met de motorkap naar de weg gaan staan. Dat stond niet in de regels en dat waren we niet van plan. Ik vroeg waarom hij vond dat wij anders moesten parkeren. Onze deur kwam nu uit op “zijn” grasveldje en als we buiten zouden gaan zitten zaten we in Coronatijd te dicht op elkaar naar zijn zin. Ik heb de man geantwoord dat we in dit weer helemaal niet buiten gingen zitten en dat de camper blijft staan zoals ie staat. Hem ook verteld dat wij niet weten of hij gevaccineerd is, wij in elk geval wel. Even later bood de man zijn excuus aan. Hij vertelde dat hij 6 maanden bij de haven verbleef en in de winter naar huis ging naar zijn appartement in de binnenstad van Bonn. Andere jaren ging hij naar zuid-Frankrijk, maar in coronatijd vond hij het daar te druk.

De zon kwam aarzelend tevoorschijn en we zijn naar het centrum gelopen. Er staat een enorm mooie oude kerk die wel wat onderhoud en renovatie kan gebruiken, er is een klooster dat gedeeltelijk wordt gebruikt als hotel. Er hoort een kerk bij die in de steigers staat. Dan gaan we de brug over en komen op een groot plein met veel oude gebouwen, ook een enorm gemeentehuis. Ook in dit plaatsje heel veel oude gebouwen, waarvan de meesten wel wat onderhoud kunnen gebruiken. In een zijstraat ligt nog een klooster met een mooie klokkentoren op de kerk.

Op het plein zijn meerdere terrassen en restaurantjes, we hebben op een van de terrassen wat gedronken.

Op de weg terug naar de jachthaven viel er nog maar weer een bui. Gelukkig hadden we de paraplu meegenomen.

Tegenover de camper overnachten 2 zwanen met 2 jongen en vanmiddag liepen er 2 jonge waterhoentjes rond.

We vinden het dorpje de moeite waard om nog een dagje te blijven.

Vrijdag 16 juli. Vanmorgen was het wat bewolkt, maar ook de zon nam af en toe een kijkje. We hebben eerst naar het nieuws uit de overstromingsgebieden gekeken. Een drama voor alle betrokkenen.

Rond de middag kwam de zon tevoorschijn. Tijdens de lunch kwam de havenmeester van dienst, in dit geval Marie

vertellen dat we mogelijk later op de dag weg moesten omdat het water in de moezel stijgende was en de kans op overstroming toenam. Sommige campers zijn onmiddellijk vertrokken, wij en een aantal anderen besloten nadere berichten af te wachten. De moezel stroomt erg snel en er drijft heel erg veel rommel in de vorm van takken en stukken boomstam in het water. Het water stijgt echter nauwelijks.

Er is hier ook jong leven: 2 koppels zwanen met jongen; waterhoentjes met jongen en eenden met jongen. Een van de zwanenparen had 9 eieren vertelden onze Franse buren, 7 jongen zijn uitgekomen en nu zijn er nog 2.

We zijn nog even wat gaan drinken op een terrasje in het centrum, daar was het vandaag heel druk.

Terug bij de camper kwam Marie vertellen dat er voor vandaag geen overstromingsgevaar meer was. We hebben daarna in het zonnetje gezellig geborreld met onze Duitse buren.

Zaterdag 17 juli:Het water is vannacht niet gestegen, na het ontbijt zijn we vertrokken richting Nederland.

Hier en daar stond nog wat meer water in de weilanden dan normaal. Wel veel tegemoetkomend vakantieverkeer, vooral Nederlanders op weg naar het zuiden.

In Belgie kwamen we terecht in een file. Vooral stilstaand, soms een beetje rijdend; drie kwartier oponthoud.

Inmiddels weer thuis, het gras is gemaaid en de was draait.